Kim był Jan Himilsbach? Anegdoty z życia artysty

Kamieniarz, pisarz, aktor – niepokorny człowiek

Jan Himilsbach to postać, która wymyka się prostym definicjom. Zanim zasłynął jako aktor i pisarz, przez lata pracował fizycznie, a jego ręce znały ciężar kamienia, ziemi i stali. Był kamieniarzem, który kształtował otaczającą go rzeczywistość, ale także wrażliwym artystą, który potrafił uchwycić esencję ludzkiego życia w słowach i rolach. Choć aktorstwo przyszło stosunkowo późno, a egzamin zdał eksternistycznie pod koniec życia, jego talent był niepodważalny. Himilsbach nigdy nie czuł się częścią tak zwanej „wytwornej socjety” środowiska artystycznego, pozostając człowiekiem z krwi i kości, który nie stronił od prawdy, nawet tej niewygodnej. Jego życie było mieszanką pracy fizycznej i artystycznej duszy, co czyniło go postacią absolutnie unikatową w polskiej kulturze.

Warszawa i Mariensztat: przestrzeń Himilsbacha

Dla Jana Himilsbacha Warszawa była czymś więcej niż tylko miastem – była jego przestrzenią, jego ukochanym miejscem na ziemi. To właśnie tutaj, w sercu stolicy, jego ręce pracowały przy monumentalnych budowach, które do dziś kształtują krajobraz miasta. Budowa Mariensztatu, odbudowa Starego Miasta czy wznoszenie MDM-u to ślady jego fizycznej pracy, które przetrwają wieki. Te doświadczenia z pracy fizycznej, blisko ziemi i materiału, z pewnością wpłynęły na jego sposób postrzegania świata i na jego twórczość. Himilsbach doskonale znał warszawskie zaułki, ludzi i atmosferę, co później z powodzeniem przenosił na karty swoich książek i na ekran filmowy, tworząc autentyczne i żywe obrazy.

Najlepsze anegdoty o Janie Himilsbachu

Przyjaźń z Maklakiewiczem: duet życia

Relacja Jana Himilsbacha ze Zdzisławem Maklakiewiczem to jeden z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających rozdziałów w historii polskiego kina i nie tylko. Byli przyjaciółmi, którzy tworzyli nierozłączny duet, zarówno w życiu prywatnym, jak i na ekranie. Ich wspólne sceny, pełne improwizacji i szczerego humoru, na zawsze zapisały się w pamięci widzów. Mówi się, że Himilsbach mógł nawet być autorem tablicy upamiętniającej Maklakiewicza na Powązkach, co tylko podkreśla głębię ich więzi. Ich przyjaźń, choć często podszyta gorzkim humorem i wspólnym zamiłowaniem do alkoholu, była prawdziwym testamentem ludzkiej bliskości i zrozumienia.

Alkohol i „element baśniowy” w życiu Himilsbacha

Alkohol był nieodłącznym elementem życia Jana Himilsbacha, często stając się przyczyną problemów zdrowotnych i wizerunkowych. Jednak dla niego, a także dla wielu obserwatorów, stanowił on również swoisty „element baśniowy”, dodający jego postaci pewnej tajemniczości i nieprzewidywalności. Himilsbach nie stronił od używek, a zarobione pieniądze często trafiały na alkohol lub pożyczki dla znajomych, co świadczy o jego specyficznym podejściu do dóbr materialnych. Jego słynne powiedzenie „Wody nie piję, bo w wodzie rybki się pier**ą” doskonale oddaje jego nonkonformistyczny stosunek do życia i jego zasad.

Mistrz ciętej riposty i nieprzewidywalnych wypowiedzi

Jan Himilsbach był prawdziwym mistrzem cietej riposty i człowiekiem, którego wypowiedzi często zaskakiwały swoją bezpośredniością i szczerością. Nie bał się używać mocnych słów, a jego powiedzenia często stawały się kultowe. Choć jego bezpośredniość mogła być dla niektórych szokująca, dla wielu stanowiła ona odświeżającą odmianę od sztuczności i konwenansów. Jego słynne „Inteligencja, wy…dalać!” czy odmowa gry w teatrze, tłumacząc, że „Hamlet to nudna rola, a Ofelia to zwykła szmata”, pokazują jego bezkompromisowość i artystyczną uczciwość. Himilsbach nie udawał, żył i mówił tak, jak czuł.

Jan Himilsbach w kulturze: od 'Rejsu’ do legendy

Aktorstwo na przekór wszystkiemu: naturszczyk, który podbił serca

Debiut Jana Himilsbacha na ekranie kinowym w ’Rejsie’ Marka Piwowskiego w wieku 39 lat był wydarzeniem, które na zawsze zmieniło jego życie i polskie kino. Grając postać Sidorowskiego, Himilsbach wniósł na ekran autentyzm i naturalność, których często brakowało w ówczesnych produkcjach. Określany jako naturszczyk, podbił serca widzów swoją charyzmą i niepowtarzalnym sposobem bycia. Choć nie czuł się częścią środowiska aktorskiego, jego role, często pisane na miarę jego osobowości, stały się ikoniczne. Himilsbach udowodnił, że prawdziwy talent nie potrzebuje akademickich dyplomów, a szczerość i autentyczność są kluczem do serc publiczności.

Twórczość literacka: „Monidło” i inne skarby

Oprócz swojej filmowej kariery, Jan Himilsbach był również utalentowanym pisarzem. Wydał trzy zbiory opowiadań: „Monidło”, „Przepychanka” i „Łzy sołtysa”, a także sześć scenariuszy filmowych. Twierdził, że pisze powoli i z trudem, ale jego twórczość literacka zdobyła uznanie i trafiła nawet na rynek niemiecki pod tytułem „Die Welt des Jan Himilsbach”. Jego opowiadania, podobnie jak jego życie, charakteryzowały się autentyzmem, humorem i głębokim zrozumieniem ludzkiej natury. Himilsbach nie dbał o literacką poprawność w konwencjonalnym sensie, ale tworzył dzieła, które poruszały i zostawały w pamięci czytelników, podobnie jak jego praca w kamieniu, która miała „przetrwać dłużej niż ja i moje książki”.

Jan Himilsbach: życie jak anegdota

Kultowa postać polskiego kina i literatury

Życie Jana Himilsbacha było jak anegdota – pełne zwrotów akcji, nieoczekiwanych sytuacji i barwnych postaci. Jego historia, od pracy kamieniarza po status kultowej postaci polskiego kina i literatury, jest dowodem na to, że życie potrafi pisać najlepsze scenariusze. Himilsbach żył na własnych zasadach, nie poddając się konwenansom i tworząc wokół siebie aurę legendy. Jego nieprzewidywalność, szczerość i niepowtarzalny humor sprawiły, że stał się postacią, o której wciąż chętnie opowiadamy, a jego anegdoty żyją własnym życiem. Choć daty jego urodzenia i śmierci nie są precyzyjnie ustalone, co dodaje do jego mistycznej aury, jego wpływ na polską kulturę jest niepodważalny.

Oliwia Fornalska

Jestem Oliwia Fornalska. Dziennikarstwo to dla mnie przede wszystkim możliwość odkrywania świata i dzielenia się tym z innymi. Każda historia, którą opowiadam, to szansa na coś wyjątkowego.